6 Σεπτεμβρίου 2008

Άλλο ένα.



Έχουμε και λέμε...πόσα λάθη πρέπει να μετρήσω για να πάρω μπόνους άλλον ένα γύρο απ' τα ίδια; Πράξεις ανακατεμένες - σαν την τράπουλα - με αλκοόλ και αφηρημάδα. Ποια απ' όλες χρειάζομαι και με ποια σειρά; Ο πολλαπλασιασμός θα βοηθήσει τώρα ή θα τα κάνω μαντάρα; Κάτσε να διαβάσω τις οδηγίες. Και πότε το έκανα αυτό; Τις πετάω σε μια γωνια, να αραχνιάσουν, να λιώσουν και να μπερδευτούν με τους σοβάδες που πέφτουν κάθε φορά που κάνω να πιάσω το παλτό μου απ'την κρεμάστρα. Κι όταν πια θα τις χρειάζομαι, όταν θα έχω φτάσει στη διασταύρωση με τους μπλε ελέφαντες και τα πράσινα φλαμίνγκο και δεν θα έχω ιδέα ποιο δρόμο να πάρω, τότε θα'ναι αργά. Τότε θα μου λείπουν εκείνες οι καταρχήν άχρηστες οδηγίες γιατί έχω ήδη χάσει τρεις ζωές και δεν με παίρνει για άλλη.

Λίγο παρακάτω, το σκοτάδι έγινε ημίφως - ποτέ παραπάνω, έτσι πρέπει - και το ράδιο άλλαξε σταθμό. Το κομμάτι..όσο πλησιάζεις το σιγομουρμουρίζεις. Because the world is round, it turns me on. Because the wind is high, it blows my mind. Because the sky is blue, it makes me cry.

Η συγκίνηση θέλει ελευθερία έκφρασης και χώρου. Χρειάζεται αυτονομία για να μπορέσει να αναπνεύσει όταν εκείνη το θέλει, κι όχι όποτε έμαθε και συνήθισε να θέλει από φυλλάδες - συνταγολόγια δήθεν ειδικών.

Αφήνω τις λέξεις να ξεπλύνουν τα νοήματά τους, να καθαρίσει το μυαλό από τις αναμασημένες τροφές που συνοδεύονται με το κλασικό επιδόρπιο "εσύ δεν ξέρεις", πασπαλισμένο με αυθεντία. Θέλω να χρησιμοποιώ το δικό μου λεξικό, όπου το "λυπάμαι" θα σημαίνει "λυπάμαι" και το "σ' αγαπώ", σ' αγαπώ". Αηδιάζω με το ελαφρύ των φράσεων, το ελαφρύ της σημασίας τους. Παραείναι πολλά τα λόγια που τους λείπει λόγος ύπαρξης.

Γι' αυτό και γι' άλλα, που μπορεί και να μην ειπωθούν ποτέ, εκείνο το βαθύ χαμόγελο που μύριζε αυθεντικό και που σχεδόν συντρίφθηκε με το έτσι θέλω κάτω από το ανόητο της στιγμής.
Σχεδόν.
Ευτυχώς.

2 σχόλια:

Β.Σ. είπε...

''Έχουμε και λέμε...πόσα λάθη πρέπει να μετρήσω για να πάρω μπόνους άλλον ένα γύρο απ' τα ίδια;''

κάποιος είχε πεί οτί αν ισχύει αυτό που λένε ότι μαθαίνουνε απο τα λάθη μας,εγώ πρέπει να ΄μαι παντογνώστης.

--

καλησπέρα.Υπέροχη γράφη..ρέει το κείμενο σου...σαν να ακούω κάποιον να μιλάει..

Christos είπε...

γεια μικρή...

τιποτα σημαντικο.