Κάτω από τη μύτη σου βρίσκεται, γαμώτο!
Πως δεν το βλέπεις..;
Αυτό το περιορισμένο πεδίο όρασης...φοβάμαι έχει αρχίσει να σου γίνεται συνήθεια.
Μα άλλο τρόπο εγώ δεν έχω.
Η φαντασία κι οι δυνάμεις λύγισαν.
Η αναμαλλιασμένη σκέψη μου κι η ξεφτισμένη λογική μου γίνονται αλυσίδες και σφίγγουν τα χέρια μου ώσπου να τα λιώσουν εντελώς.
Κι ύστερα οι λέξεις φυλακίζονται και υψώνονται εις τον κύβο, διογκωμένες από την αχρηστία.
Πόσες ανολοκλήρωτες παρτίδες!
Αν έπαυες, τουλάχιστον, να χρησιμοποιείς την πίσω πόρτα;
7 σχόλια:
Γράφεις πολύ όμορφα...
Θα τα λέμε.
Καλησπέρα.
Να'σαι καλά..(θα έγραφα και κάτι ακόμη, αλλά αποφάσισα να το αφήσω για κάποια άλλη στιγμή..)
Καλησπέρα σου.
Η πίσω πόρτα φτιάχτηκε για να φέυγουν οι πικραμένοι.
Θα τα λέμε κι εμείς. Τώρα που έκανες την γκάφα και μου φανερώθηκες.
Φιλιά.
Γιατί είναι όμως ανοιχτή η πίσω πόρτα; Πέτα το χερούλι...
Gena
Ίσως συχνά αυτή η μπροστινή δεν αρκεί.
Λύση εναλλακτική για του δειλούς(;) η πίσω πόρτα.
Να τους αφήσω απ'έξω?Ή μήπως να τους κλειδώσω μέσα?
Δύσκολη ερώτηση... Ανταπαντώ με ερώτηση: Αγαπάς τους δειλούς σου (;) ή απλώς τους θέλεις σαν περαστικές νότες να μπαίνοβγαίνουν από την πίσω πόρτα;
Αγαπώ.Μονάχα αγαπώ.
Χωρίς να λογαριάζω συγκεκριμένα αντικείμενα ή και επιθετικούς προσδιορισμούς δίπλα στο ρήμα.
Μικρή η σημασία του "δειλός" όταν κάποιοι "επελέγησαν" ήδη σύμφωνα με άλλα κριτήρια.
Γι' αυτό και τους θέλω ως έχουν κι όπως είναι δυνατόν μέχρι να κουραστώ (να αγαπώ).
Δημοσίευση σχολίου