16 Δεκεμβρίου 2008

Πάλιωσε


Απομακρύνονται κι άλλο τα χνώτα μας. Η απόσταση αναπνοής αποδείχθηκε ότι παραείναι αισιόδοξο αποτέλεσμα μέτρησης κι απορρίφθηκε ως αβάσιμο.Δες τα χιλιόμετρα, πως βολεύονται ανάμεσα στα μέτρα και κλέβουν τη γραμμή τερματισμού.
Συρρικνώνονται κι οι σχέσεις, τη βλέπεις την τελεία; Όχι αυτές που είχες, αλλά αυτές που προσπαθούσες να σε πείσεις ότι είχες.
Το μακρυά γίνεται άφταστο και μπορείς να το δεις καθαρά πια, ότι δεν θα βρεις εσύ την όαση στην έρημο. Είναι απλά οφθαλμαπάτη.
Δεν πιστεύω λέξη ρε.Ούτε στα μάτια πιστεύω. Τα μουσκεμένα μαξιλάρια θα σφίγγω στην κοιλιά μου μέχρι να αποξηραθεί το νερό και το αλάτι. Να γίνουν για πάντα.


Να μην με εμπιστεύεσαι, στο είπα;
Το αγρίμι θα παραμείνει - ή θα ξαναγίνει - αγρίμι. Κι αν σου χαλάει την αισθητική ή την καλοβολεμένη σου διάθεση, άντε και γαμήσου.









υ.σ. : τελικά, ίσως η εσωτερική με την εξωτερική απόσταση είναι ποσά αντιστρόφως ανάλογα. Όσο μικραίνει η εξωτερική, μεγαλώνει η εσωτερική κι αντιστρόφως.


9 Δεκεμβρίου 2008

-

Κοιμισμένο ζώο,

Καταπατούν τα δικαιώματά σου,

μεταρρυθμίζουν τη ζωή σου προς το συμφέρον τους,

σε πηδάνε καθημερινά,
σ κ ο τ ώ ν ο υ ν τα παιδιά σου


κι εσύ όχι μόνο δεν είσαι στους δρόμους, αλλά βουλιάζεις στον καναπέ σου και σιχτιρίζεις τα "κωλόπαιδα" που "σπάνε και καταστρέφουν ό,τι βρουν μπροστά τους". Κι όμως, όλη αυτή η οργή - με κάποιες εξαιρέσεις - είναι ό,τι πιο υγιές συμβαίνει σε αυτή τη χώρα τα τελευταία χρόνια.

Βάλ'τα με τους αυτουργούς. Όχι με εκείνους που αγανάκτησαν και ψάχνουν διεξόδους.

Πάρ' τα